Uroczystości żałobne:
- poniedziałek, 22 maja 2023 roku, godz. 16.00 – Msza św. żałobna w kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Starej Kuźni;
- wtorek, 23 maja 2023 roku, godz. 11.00 – Msza św. pogrzebowa w kościele pw. św. Szczepana w Brynicy. Pochówek nastąpi bezpośrednio po Mszy świętej
Ks. Teofil Cyrys urodził się 8 II 1937 r. w Grabczoku (par. Brynica). Był jednym z najmłodszych dzieci z czternaściorga rodzeństwa w rodzinie Stefana i Elżbiety zd. Niedworok.
Gdy w 1945 roku przez Śląsk przechodził front wojenny, wraz z całą rodziną został ewakuowany do Czech. W rodzinne strony powrócił w 1946 roku. Wtedy też rozpoczął naukę w szkole podstawowej w rodzinnej miejscowości.
W 1948 roku zmarła jego matka. 11-letni Teofil trafił do Strzegomia pod opiekę najstarszej siostry. Tam ukończył VI klasę szkoły podstawowej oraz przyjął sakrament bierzmowania.
Następnie zamieszkał w Bodzanowie koło Głuchołaz, gdzie ukończył szkołę podstawową. Naukę kontynuował w liceum ogólnokształcącym dla pracujących w Głuchołazach.
W 1957 roku uzyskał świadectwo dojrzałości i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie-Opolu.
24 czerwca 1962 roku w katedrze opolskiej przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Franciszka Jopa. Jako wikariusz trafił do parafii pw. św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu (1966-1967), a następnie do parafii św. Andrzeja w Zabrzu (1967-1972).
W 1972 roku został skierowany do parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Kędzierzynie -Koźlu (Sławięcicach), gdzie otrzymał zadanie posługi duszpasterskiej w Starej Kuźni i Kotlarni. Przy zaangażowaniu parafian udało mu się zbudować tam plebanię. Później przebudował kościół w Starej Kuźni, a także wyremontował poprotestancki kościół w Kotlarni i kaplicę w Ortowicach. W 1980 roku ustanowiono parafię pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Starej Kuźni, której został pierwszym proboszczem.
W 2012 roku, w wieku 75 lat, przeszedł na emeryturę. Zamieszkał w domu rodzinnym w Grabczoku, gdzie nadal pełnił posługę duszpasterską.
W 1996 roku otrzymał od biskupa opolskiego tytuł dziekana honorowego.
Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie…
(źródło – Nowa Trybuna Opolska)